Ik kijk naar het paard
En voel als vanouds
Treurnis om haar lot
Zij kijkt naar mij
Verdomd, haar blik
Vervuld met medelij
Als wilt ze mij zeggen
Zie hoe vrij ik ben
Zonder ervoor te vechten
Het hek is slechts
De drempel van mijn kunnen
Maar ook mijn geschenk
De wereld aan jouw voeten
Het denken te weten
Is wat jou beperkt
Het weiland, mijn kracht
Wacht geduldig en merk
Hoe jouw geest zichzelf slacht