Skip to content

Verdwalen

Jongen in bos

Neem maar de tijd, sta eens stil
Luister zonder handelen
Neem het mos waar
Aan telkens dezelfde zijde
Dit kan je helpen als je de weg dus kwijtraakt
Draai je nu om en voel
Bewegende stralen verwarmen je
Gebroken licht, ijle lucht
Is dit langzaam leven of langzaam sterven?
Het gras platgetrapt
De laatste resten van de duizenden
Die je voorgingen
Vooruit, met de tijd mee
Jij niet, blijf nog even en ruik
Het zijn de talloze kruiden
Een tapijt van naalden en dode takken
Verweven tot een unieke bosgeur
Ze had je kunnen redden
Voorzien van al wat je nodig hebt
Maar jij verkoos een parfum met houtgeur
Je wijn met een houttint, tekenend
In plaats van verwonderend
Op papier, schrijvend op papier.
Nog even, je hebt nog even
Denken helpt niet
Eten is niet langer noodzaak
Raak de barst maar eens aan
Geplooide huid is slechts meer kennis
Voor hen nadat we zijn vertrokken
Om te vergroeien, vertakken
Wortel te schieten
Gedijen zoals zij dat kunnen
En jij dan? Je beseft je
Dat enkel hen die bewegen
Ook kunnen verdwalen

18-8-22
Marlijn